Μίλα… πές κάτι οτιδήποτε…

Εδώ και πολύ καιρό πολλοί φίλοι με ρωτούν γιατί δεν μιλώ. Γιατί δεν λέω κάτι κι εγώ για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Μου ζητούν επίμονα να μιλήσω.

Ναι, δεν μίλησα. Τουλάχιστον μέχρι τώρα!!!

Προτίμησα τη σιωπή ως στάση απέναντι σε όλα αυτά που συμβαίνουν και με αφορούν. Ίσως η σιωπή να λέει πολύ περισσότερα και βαθύτερα από αυτά που θα διατυπώσω με το λόγο μου. Ίσως ο λόγος να κρύβει πολύ ΕΓΩ μέσα του… και ποιος είμαι ΕΓΩ που θα σηκώσω το δάχτυλο και μέσα από τη γνώμη μου ως “Μέντορας-ψώνιο” κατά βάθος, θα επιχειρήσω να σε συμβουλέψω;

Προτίμησα τη σιωπή για αυτά που συμβαίνουν στον Έβρο και στα νησιά μας. Τι να πεις, όταν βλέπεις την κατάντια του ανθρώπινου είδους να φέρεται τόσο βάρβαρα σε κυνηγημένους ανθρώπους. Πρώτα απ’ όλα ο άνθρωπος, φίλε μου. Κανείς δεν αφήνει το σπίτι του για να κάνει τόσα χιλιόμετρα, να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του, να μένει χρόνια στην απομόνωση περιμένοντας για ένα καλύτερο μέλλον, αν δεν τον κυνηγάει κάτι φοβερό. Κι εδώ το φοβερό είναι ο πόλεμος και η ανέχεια. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τα απόνερα ενός πολέμου που γίνεται, όπως πάντα, για οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, καλλιεργείται από όλους αυτούς τους μεγάλους, που αν και τον δημιουργούν, δεν δέχονται τα απόνερά του.

Θα μας αλλοιώσουν, λέει, το εθνικό μας στοιχείο. Μα το εθνικό μας στοιχείο έχει ήδη αλλοτριωθεί εδώ και χρόνια και ο λόγος δεν είναι οι μετανάστες. Καθημερινά τα κανάλια διοχετεύουν μέσα από τις οθόνες μας στα σαλόνια και στις ψυχές μας, τόνους από βόρβορο ξενόφερτης βίας , τρόμου, σεξισμού και δυτικότροπης, “ακατάλληλης” φρασεολογίας (έτσι τα ονομάζουμε για να τα νομιμοποιήσουμε) που αλλοιώνουν νοσηρά την γλώσσα, την νοοτροπία και τον πολιτισμό μας. Δεν είδα καμιά διαδήλωση, καμιά διαμαρτυρία γι’ αυτό, δεν κουνήθηκε φύλλο. Στην διαμαρτυρία για τα βυζαντινά μνημεία της Βενιζέλου ήμασταν χίλιοι άνθρωποι.Σε αυτήν για την αθλιότητα της αστικής συγκοινωνίας στη Θεσσαλονίκη, λιγότεροι. Για το ποδόσφαιρο και την Μακεδονία όμως, κατέβηκε στο δρόμο σχεδόν όλη η πόλη. Τι να πω λοιπόν γι’ αυτό; Προτιμώ να σιωπήσω.

Προτίμησα τη σιωπή γι’ αυτήν τη φοβική φρενίτιδα με τον κορονοϊό. Δεν είμαι ειδικός, δεν θα κάνω μελέτες και δεν θα σου μιλήσω γι’ αυτό, δεν θα σε εφησυχάσω, αλλά ούτε και θα σε τρομοκρατήσω. Το αφήνω στους ειδικούς. Αυτό όμως που εγώ έχω να παρατηρήσω είναι, ότι ο φόβος είναι τοξικός και δεν είναι σύμμαχος, αλλά εχθρός του ανθρώπου. Αυτός ο ξέφρενος εναγκαλισμός με την ζωούλα μας, που γίνεται εύκολος αποδέκτης τρομολαγνείας και τροφή ακροαματικότητας, εμένα με ενοχλεί αφάνταστα. Σκοτεινιάζει το πνεύμα μας και μας οδηγεί στον κατώτερο εαυτό μας. Να σταθούμε απέναντι στο φόβο λοιπόν με σύνεση, γνώση, πρόληψη και σεβασμό στο συνάνθρωπο.

Προτίμησα τη σιωπή για να πενθήσω ένα φιλικό μου επώνυμο πρόσωπο- και είναι αρκετά δυστυχώς αυτή την εποχή- από το να μοστράρω τις φωτογραφίες μου μαζί του σαν κατευόδιο για το τελευταίο του ταξίδι και να μιλήσω ΕΓΩ για το έργο του. Είναι σαν να κλέβω από τη δημοσιότητα του γεγονότος λίγα ψίχουλα αναγνωρισιμότητας. Προτιμώ ένα βουβό πένθος από αυτή την γεμάτη αυταρέσκεια και ναρκισσισμό ενέργεια. Από τη μία να υμνώ “Το λίγο του κόσμου” και από την άλλη να γίνομαι ο ίδιος αυτό το “λίγο”. Τι ματαιόδοξη αντίφαση!

Προτίμησα την σιωπή απέναντι στον κακοήθη που εν όψει συναυλίας μου, μη σεβόμενος τον φόρτο και το άγχος μου, με μόνο κίνητρο τις υπαρξιακές του ανασφάλειες, δεν διστάζει να προσβάλλει το πρόσωπό μου, επιχειρώντας να μειώσει βάναυσα το όποιο καλλιτεχνικό μου έργο.

Προτιμώ την σιωπή, από το να πάρω θέση μέσα από αυτό το μέσο, για οποιοδήποτε στραβό συμβαίνει. Έχω άποψη, αλλά προτιμώ να την εκφράσω μέσα από τις συναυλίες μου. Εκεί, δηλαδή, που δικαιολογείται η παρουσία μου, όπου η άποψή μου γίνεται ένα με την εκφορά της μουσικής μου και αυτό κάνω. Δεν θα μιμηθώ λοιπόν κάποιους άλλους που το έχουν κάνει σκοινί κορδόνι και κάθε μέρα προβάλλουν γνώμες και αυτοπροβάλλονται μην τύχει και χάσουν την επαφή με το μέσο και με το virtual κοινό τους.

Θα μου πεις για ποια σιωπή μου λες; Τώρα δεν μιλάς;

Τώρα έχω λόγο να μιλήσω για κάτι ουσιαστικό, να προβάλλω ενημερωμένο με παρτιτούρες, βιογραφικό, φωτογραφίες, events κλπ το προσωπικό μου site www.kazantzis.gr και να προτρέψω τον καθένα σας για ό,τι χρειαστεί από το καλλιτεχνικό μου έργο να απευθύνεται εκεί. Όλα τα προηγούμενα τα είχα εδώ και καιρό μαζεμένα και μου βγήκαν ως καημός-προοίμιο.

Α… και κάτι άλλο: οι συναυλίες που ήταν να γίνουν στη Νορβηγία με την συμφωνική του LOFOTEN και τρεις χορωδίες στις 28 και 29 Μαρτίου, αναβλήθηκαν λόγω κορονοϊού για την πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη. Οπότε, όσοι είχατε βγάλει αεροπορικά εισιτήρια, σπεύσατε να τα κάνετε open

Yorgos Kazantzis

March 13 2020