Τέχνη και τεχνητή νοημοσύνη

Τέχνη και τεχνητή νοημοσύνη

Ο αλγόριθμος επεξεργάζεται, υπολογίζει, αποφασίζει, σκέφτεται και όλα αυτά βάσει των δεδομένων που του εισάγονται.

Είναι εκεί για να φέρει πιο γρήγορα και πιο σωστά αποτελέσματα και να παράξει το έργο και τον υπολογισμό χιλιάδων ανθρώπων στον ελάχιστο χρόνο. Μιλάμε λοιπόν για την ελαχιστοποίηση του χρόνου παραγωγής, δηλαδή της εργατοώρας. Αν και αυτό από πλευράς προσφοράς εργασίας είναι απαράδεκτο, κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον στο κομμάτι της έρευνας, κυρίως της υγείας, είναι θεμιτό όσον αφορά το γρήγορο του αποτελέσματος.

  Τα πράγματα όμως έχουν πολύ διαφορετική προσέγγιση όταν μιλάμε για τέχνη. Η τέχνη επειδή ανιχνεύει το δυσθεώρητο της ψυχής δεν υπόκειται στον περιορισμό του χρόνου. Ο χρόνος για την τέχνη μπορεί να είναι διασταλτός. Η τέχνη δεν έχει τόπο, δεν βιάζεται για αποτέλεσμα. Δεν έχει βάση δεδομένων, απλά ανιχνεύει το άπειρο της ψυχής χωρίς υπολογισμούς, χωρίς συνδυασμούς και χωρίς δεδομένα. Επιχειρεί σαν Δον Κιχώτης. Προσπαθεί με ένα μικροσκοπικό φακό να φωτίσει το άπειρο σκοτάδι.

Το προϊόν της τέχνης δεν είναι αποτέλεσμα λογισμικών συνδυασμών ούτε η λύση ενός αλγεβρικού πολυωνύμου. Συμφωνεί τις διαφωνίες, ανατρέπει τις ισορροπίες, συγκεράσει τις δυσαρμονίες. Με άλλα λόγια επιχειρεί να προσεγγίσει το απόλυτο, το ιδεατό και να εξηγήσει με το δικό της ποιητικό τρόπο το ανεξήγητο της ύπαρξης.

Όπως τα μαθηματικά βασίζονται σε αξιώματα έτσι και η τεχνητή νοημοσύνη πατά σε βάσεις δεδομένων που της έχουν ήδη δοθεί. Δηλαδή η “σκέψη της” είναι εξαρτημένη. Η τέχνη όμως δεν έχει εξάρτηση, κινείται μεταξύ υπαρκτού και ανύπαρκτου και συνομιλεί με κώδικα ψυχής.

 Όχι δεν θα τη χρησιμοποιήσω στη μουσική μου. Προτιμώ η μουσική μου (παραφράζοντας την Κική Δημουλά), αν και φτωχή από τεχνητή νοημοσύνη να ατενίζει ουρανό παρά πλούσια από αλγορίθμους και να κοιτάζει σκοτάδια.

Γιώργος Καζαντζής

18-01-2024